Kąkol polny (Agrostemma githago L.) Roślina jednoroczna z rodziny goździkowatych. Dawniej pospolity, obecnie rzadszy. Przywleczony do nas jeszcze w czasach przedhistorycznych. Łodyga wzniesiona, rozgałęziająca się, osiągająca do 90 cm wysokości. Cała łodyga i liście przylegająco owłosiona długimi, białymi, miękkimi włoskami. Pojedyncze kwiaty wyrastają tylko na szczytach łodyg i z kątów liści. Korona zbudowana z 5 wolnych płatków o purpurowo-liliowym kolorze, kwitną od czerwca do lipca, zapylane są przez motyle. Dojrzewają równocześnie z nasionami zbóż. Owocem jest torebka zawierająca duże ciemnobrunatne nasiona. W glebie i oborniku dość szybko tracą żywotność. Roślina występująca wyłącznie w uprawach rolnych. Nigdzie już nie spotyka się go w środowisku naturalnym. Jego cykl życiowy jest doskonale dostosowany do cyklu życiowego zbóż. Szczególnie często spotykany był w uprawach ozimego żyta. Obecnie powszechnie stosuje się czyszczenie ziarna siewnego oraz skuteczne metody zwalczania chwastów. Skutkiem tego kąkol spotyka się w uprawach coraz rzadziej. Grozi mu wyginięcie. Nasiona kąkolu są trujące, mąka z domieszką zmielonego kąkolu jest gorzka i trująca. Używany do okładów na krosty, wysypki, egzemy, a także do przemywania drobnych zranień i otarć naskórka. Napar przygotowuje się z 1 łyżki stołowej ususzonego ziela i 1 szklanki wrzącej wody (parzyć pod przykryciem 15-20 minut).
Ciekawostki: ponieważ roślina jest lekko toksyczna wolno się nią leczyć wyłącznie za wiedzą i zgodą lekarza! Po spożyciu nasion występują objawy zatrucia, mdłości, bóle głowy, zaburzenia rytmu serca a nawet śpiączka.